Geschiedenis van het Dogepaleis
Het Dogepaleis ligt aan het San Marcoplein, recht tegenover de Basiliek van San Marco. Het is een symbool van het hoogste gezag van de voormalige Venetiaanse Republiek en heeft een fascinerende geschiedenis.
Het Dogepaleis dat we vandaag de dag zien, is al lang niet meer het oorspronkelijke Dogepaleis. De eerste structuur werd gebouwd aan het begin van de 9de eeuw onder leiding van Doge Agnello Participazio. Na een enorme brand in de 10de eeuw werd het gebouw gerenoveerd onder Doge Sebastiano Ziani. Er zijn nog maar weinig sporen van deze structuur over, afgezien van wat steen- en metselwerk.
Toen de economie van Venetië groeide en de handel over land en over zee aanzienlijk toenam tijdens de 12de en 13de eeuw, gaf de doge de opdracht om een nieuw regeringspaleis te bouwen. In 1340 begon de bouw van het Dogepaleis dat we vandaag de dag kunnen zien. Verschillende elementen uit de Byzantijnse en gotische architectuur werden toegevoegd aan de constructie van het paleis. Het werd in de 14de eeuw verder uitgebreid met binnenplaatsen, gevels, vleugels, etc.
Door de eeuwen heen verwoestten branden delen van het Dogepaleis. Renovatie- en wederopbouwwerkzaamheden probeerden de oorspronkelijke gotische stijl te behouden.
Na meerdere politieke omwentelingen, onder Napoleon, de Fransen en de Oostenrijkers, werd het Dogepaleis pas in 1866 eindelijk een deel van Italië. In 1923 werd het overgedragen aan de staat en sinds 1996 valt het onder het netwerk van Venetiaanse musea.
